De afgelopen periode hebben wij binnen de organisatie regelmatig aandacht besteed aan de Code Diversiteit & Inclusie.
Ons erfgoed vertelt ons verhalen over waar we vandaan komen, wie wij zijn en hoe we ons ontwikkelen. Bij de grote veranderingen in onze leefomgeving biedt erfgoed herkenning en geeft het houvast en identiteit. Een binding met het erfgoed, is dus ook een belangrijk onderdeel van verbinding met de plek waar je woont. Maar ook met andere mensen die zich verbonden voelen met dat erfgoed. Als zodanig kan erfgoed een belangrijke bijdrage leveren aan het gevoel van verbinding met de maatschappij waarin wij ons bevinden, en een stuk woongenot door verbinding met de plaats waar wij wonen.
Het verhaal van de familie Maelwael Van Lymborch dat we vertellen in het Gebroeders Van Lymborch Huis leent zich hier goed voor. We zien bij vrijwilligers die voor ons werken dat ze trots zijn op het verhaal, op de grote kunstenaars die uit hun stad komen. Nijmegenaren die ons Huis bezoeken lopen naar buiten, onder de indruk van het talent dat zich zomaar kan ontwikkelen in hun eigen stad. Kinderen raken geïnspireerd door het verhaal van 3 jonge broers die vanwege hun enorme artistieke kwaliteiten de meest bekende kunstenaars van hun tijd werden – de oudste twee slechts 14 & 17 toen zij voor het eerst naar Parijs gingen om daar voor de Bourgondische hertog te werken. We zien dat het verhaal mensen raakt, inspireert, en verbindt met de stad. We zien ook dat het verhaal de potentie heeft om mensen trots te maken op de streek waar ze vandaan komen, de streek die een ‘gouden eeuw’ doormaakte ver voordat de Hollandse gouden eeuw om de hoek kwam kijken.
We willen binnen de organisatie aan de slag met diversiteit & inclusie omdat we meer mensen die gevoel van trots, inspiratie en verbinding gunnen.
De huidige stand van zaken. Waar staan wij op het gebied. Van diversiteit en inclusie?
Het valt ons op dat zowel het publiek als het (vrijwillige) personeel veelal voldoet aan (een combinatie van) deze kenmerken: wit, hoogopgeleid, opgegroeid in Nederland of een westerse migratie-achtergrond, veelal ouder, en over het algemeen het financieel redelijk goed voor elkaar heeft. Daarnaast bereiken we door scholendagen en lessen op/voor scholen relatief veel leerlingen uit het primair en voortgezet onderwijs. In onze programmering houden we hier dus al actief rekening mee. Bij deze scholendag doet al een aantal jaren een Islamitische school mee, maar dit is de enige activiteit die we ontplooien waarbij we deze doelgroep (meer structureel) bereiken. De jongeren die ons – zelfstandig zonder schoolprogramma – bezoeken zijn veelal universitaire/HBO studenten. Verder ontvangen we veel toeristen, met name uit westerse landen.
De mensen die we, over het algemeen, nog minder zien in het Gebroeders van Lymborch Huis zijn mensen met een niet-westerse migratie-achtergrond, jongeren met een praktische (MBO) opleiding, en mensen met een smallere beurs. Ook voor mensen met een fysieke beperking, waaronder visuele- en mobiliteitsbeperkingen, is het Gebroeders van Lymborch Huis maar beperkt toegankelijk. In het (vrijwillige) personeelsbestand zijn jongeren nog ondervertegenwoordigd.
Het afgelopen jaar hebben we wel flinke stappen gezet om de vertegenwoordiging van jongeren onder het personeel te vergroten. Hiertoe hebben we in de afgelopen periode een aantal nieuwe, jonge vrijwilligers aangetrokken:
- Twee junior-bestuursleden
- Een jonge vrijwilliger die het kledingatelier gaat beheren en exploiteren
- Een studente die als vrijwillige directiesecretaresse de directie ondersteunt (en zo leert hoe de erfgoedwereld in elkaar steekt)
- Een jonge docent die ondersteunt in de ontwikkeling van educatiemateriaal.
- Een aantal jongere vrijwilligers in het huis als gastvrouwen/heren en rondleiders.
De kunst is nu om deze jongeren niet alleen aan te trekken, maar ook vast te houden. Het mooie is namelijk, dat we zien dat deze verjonging een nieuwe energie, en ook meer aandacht voor diversiteit en inclusie met zich meebrengt.
Waar gaan we mee aan de slag?
We willen in eerste instantie aan de slag met diversiteit qua leeftijd op het gebied van zowel Publiek als Personeel. Hier is een aantal redenen voor:
- We hebben de eerste stappen hierin al gezet, het zou mooi zijn als we dit kunnen doorzetten en vasthouden.
- De basis van wat je later gaat doen en waar je interesse in hebt, wordt voor een deel bepaald door datgene wat je in je jeugd meekrijgt. Als we mensen willen interesseren voor ons erfgoed is het goed om dit al op jonge leeftijd aan te bieden.
- We verwachten dat als we deze groep binnen ons (vrijwillige) personeelsbestand kunnen vergroten, de nodige innovatie sneller wordt geïnitieerd en in de organisatie wordt opgenomen.
Op het gebied van publiek willen we ons met name richten op het onderwijs. We willen kijken hoe we de scholenprogramma’s beter kunnen toespitsen op en toegankelijk kunnen maken voor scholen met kinderen die, minder snel, met hun ouders naar een museum gaan. Denk hierbij aan scholen met veel kinderen met een niet-westerse migratieachtergrond, of in lage-SES wijken. Een voorbeeld hiervan is de GVLjr scholendag, de afgelopen jaren hebben we daar één islamitische school ontvangen (zie foto). Deze school is hierover erg enthousiast, en de wens is om dit uit te breiden naar meer scholen. Daarnaast willen we kijken hoe we MBO-leerlingen kunnen gaan ontvangen.
Op het gebied van personeel willen we ons in eerste instantie richten op HBO/WO studenten. We merken dat de jongeren uit deze doelgroep die we nu in ons vrijwilligersbestand hebben nieuwe, frisse energie met zich meebrengen, en dat zij een stuk meer gewend zijn om na te denken over inclusie en diversiteit dan een deel van onze oudere vrijwilligers. We verwachten dat het succesvol betrekken van deze doelgroep, naast dat het hen handvatten geeft om hun carriere in het erfgoedveld te starten, ook een springplank kan zijn naar meer diversiteit en inclusie in de organisatie als geheel.
In 2024 organiseren we daarnaast exposities die zich specifiek richten op het betrekken van nieuwe doelgroepen. In mei starten we met een expositie gericht op mensen met een visuele beperking, zodat zij deze – vooral visuele kunst – kunnen leren kennen en ervaren. In oktober starten we met een expositie waarbij we actief mensen die zorg ontvangen binnen het sociaal domein gaan betrekken.